Aksayan dilimi boynuna imlalamak
Hüzünlü Kuşlar biriktirmek kadar
Yorgun kılmaktır Irmakları…
Münevver avuçlarından
Antik kentler,
Mühürlediğim ağzından ıslak sözcükler devşirip
Kadife Pelerinler örmek zamanı şimdi…
Kırık tırnaklar ve
Un ufak
batıklar arasından
Sana bakan gözlerimi biriktir.
Derisi çatlak, urbası eprimiş çığlıklar edinip
acıyan yorgunluklarımın terkisine bastır.
Ne alfabe
Ne kitap…
Suları yükseklerden düşüp
Ruhumu beyaza kesen Irmaklar…
Aksayan dilimi
Ancak Onlar Onaracaklar…
Vakitli,
Vakitsiz,
Sizsiz
Kimsesiz.
